Opname Plog
De afgelopen weken zweefde ik tussen ziekenhuis en thuis. Omdat ik jarig was en we Outrun CF hadden mocht ik met verlof.
Het begon allemaal met een toename van longbloedingen, koorts , hoesten en een simpele verkoudheid met keelpijn. Toevallig had ik die week een controle en was de conclusie al snel: Opname
De eerste week stond vooral in het teken van uitzieken, we bespraken embolisatie, nieuw plan voor de schimmel in mijn longen en eigenlijk was het vooral afwachten.
De vele longbloedingen maakten dat ik niet naar huis kon met mijn verjaardag. Gelukkig mocht ik wel met verlof voor Outrun CF. Het was een groot succes!
Ondanks het slechte weer was de opkomst overweldigend. Het nachtje thuis en vooral ook even langs Wizz deed mij erg goed en opgeladen ging ik na de Outrun terug.
Maar al snel bleek dat mijn lichaam het verlof anders had ervaren. Mijn controles waren verslechterd en ik was echt moe. Gelukkig trok dat weer bij met een dagje slapen. En werd een paar dagen later besloten dat ik tot de uitslagen allemaal bekend waren thuis mocht afwachten op een behandelplan.
Omdat ik toch met verlof was en het in de buurt was kon ik de cheque voor de NCFS van Fietsen4air toch nog in ontvangst nemen! Wat een geweldige prestatie hebben zij neergezet, een enorme afstand gefietst en een enorm bedrag opgehaald van maar liefst 11.000 euro voor onderzoek naar CF!
Enkele dagen daarna hadden we weer telefonisch contact. En was het plan bekend en ging ik vol goede moed terug.
Wizz gaf ik nog een knuffel en toen was het tijd weg te gaan. Wetende dat ik terug zou komen met meer energie, lucht en hopelijk koorts vrij. Gingen we vol goede moed terug.
Helaas liep alles anders. En voelde ik mij de avond van terugkomst steeds slechter. Waardoor we moesten besluiten dat ik naar het grotere ziekenhuis moest om daar extra bloed te krijgen en te stabiliseren. Wat ben ik op deze momenten (extra) blij dat mam gewoon altijd bij mij is en ook op mijn kamer mag blijven slapen.
Die nacht hebben we weinig geslapen. Mam had enkel een stoel maar het was vooral belangrijk aan te sterken. Met wat extra bloed erin voelde ik mij de volgende ochtend sterk genoeg om terug te gaan naar mijn vertrouwde ziekenhuis.
Daar aangekomen kreeg ik nog wat extra bloed en daarmee ging ik mij steeds beter voelen. Maar het loste het probleem niet op. Ik bleef bloed ophoesten en we besloten dan toch maar te gaan emboliseren.
En met succes! Het bloed ophoesten stopte weer en we konden werken aan het naar huis gaan! Na al die weken stoeien kwam er nu een stijgende lijn. Wat was ik blij!
De komende tijd staat in het teken van opbouwen. Maar ik heb er alle vertrouwen in dat dat gaat lukken! De koorts verdwijnt ook langzaam aan en mn longen voelen weer een stuk fijner aan. Happy me!
